آلودگی هوای امروز شهرهای بزرگ ایران ناشی از یک عامل و یا حادث شده در یک محدوده بازه زمانی خاصی نمی باشد. لذا انتظار داشتن راهکارهای تک محور همچنان تاثیر بسزایی در پیشبرد اهداف نخواهند داشت و لازم است تا با تدوین و اصلاح سیاست گذاری یکپارچه سبز اهداف مشترک را شناسایی و از ظرفیت های موجود در مجموعه برای رسیدن به این اهداف مشترک اقدام نمود.
این اهداف مشترک در قالبی باید پیاده شوند که پوشش دهنده موضوعات عمده توسعه پایدار شهری باشند. لذا سیاست گذاری ها بایستی پیشرو، چند منظوره و با در نظر گرفتن قابلیت اجرایی شدن در یک بازه های زمانی کوتاه (برای انجام پروژه های پایلوت) و بلند مدت( نواحی- مناطق و درنهایت کل شهر) را با یک مدیریت جسورانه همراه باشد. بررسی و استفاده از سوابق خوب سایر شهرهای دنیا در مبارزه با آلودگی هوا از انگلستان و شهرهای اروپای غربی گرفته تا کشورهایی همچون سئول، استانبول و باکو که می تواند راه گشای این تفکر باشد. از زیر شاخه های بحث توسعه پایدار و سیاست کم کربن در مدیریت شهرهای جهان بحث(باز آفرینی توسعه شهری) Regeneration of Urban Development می باشد. که نشان می دهد تمام راهکارهای پیشنهادی و ارائه سیستم های تک محور تاثیر بسزایی در بهبود شاخص های مرتبط با کیفیت هوای شهر، ارتقاء بهرهوری انرژی نوین مدیریتی و کنترلی وابسته را نخواهد داشت و لازم است تا تصمیم گیری به صورت سیستماتیک و بنیانی باشد. از طرفی مشکلات آلودگی هوا با مشکلات مصرف انرژی و مشکلات ترافیک به همدیگر تنیده اند.